Preek van de Week

De parabel uit Joh. 15, 1-8 klinkt hard. “Iedere rank die geen vrucht draagt, snijdt hij weg.” Het gaat over ieder van ons. Maar is het beeld van de wijnstok en zijn ranken tegelijk ook geen mooi beeld dat oproept tot eenheid onder de mensen? Alle mensen als ranken verbonden met Jezus als wijnstok. Elke mens is bestemd om vruchten voort te brengen. Voorwaarde is om goed verbonden te blijven met de wijnstok. Zo niet verdorren we.

Hij is er al weer enkele jaren, maar toch, de wolf is weer terug in de lage landen.Dat was in het begin, met grote vette koppen, voorpaginanieuws. Een bedreiging!Boeren en schaapherders op de barricaden. Afschieten!

En hoe vertederend de facebookfilmpjes met jonge wolvenwelpjes ook zijn, we hebben er de grootste moeite mee om te erkennen dat de wolf ook een dier is dat levensruimte zoekt.

Net als alle schepselen. Alles goed en wel, maar” Not in my backyard!”

Het feest van Pasen – de Verrijzenis/het Paasmysterie – is zo’n groot gebeuren dat we de tijd krijgen om tussen Pasen en Pinksteren dat mysterie tot ons te laten spreken. In deze periode horen wij de verhalen waar de leerlingen de verrezen Heer ontmoeten en de Evangelist Lukas doet dat op zijn eigen wijze vanuit de intentie: hoe kan ik mensen – mijn tijdgenoten – die Jezus niet gekend hebben, tot geloof in deze Jezus brengen. Het gaat Lucas niet zo zeer om historische feiten maar om geloofswerkelijkheden.

In de evangelielezing van vandaag vertelt Johannes hoe het paasgeloof van de leerlingen en van Tomas ontluikt en groeit. Het gebeurde “op de avond van die eerste dag van de week” en “een week later”; telkens op een zondag, de dag van de Heer. Het verhaal eindigt met de zaligspreking: “Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.” Hiermee richt Johannes zich tot alle volgende generaties en daarom is dit verhaal veel meer dan het verslag van wat zich afspeelde in een ver verleden. Elke zondag moeten we het ontluikende paasgeloof herdenken en actualiseren.